نقابهایی که داریم...

بابا دیروز می گفت تحمل یک روز دوری من را هم ندارد با اینکه من همش توی خودم هستم ولی این توی خودم بودن و بودنم را به نبودنم ترجیح میدهد، گاهی به این فکر می کنم بجز بابا چه کسی اینگونه می تواند مرا دوست داشته باشد، که امروز بعد از مدتها متوجه شدم آن شخص ثانی کیست،منتهی من در این چند سال خیلی رنجانده بودمش، البته رنجاندن من این بود که کاری با آن نداشتم، به هر حال بجز آرزوی اینکه فراموشم کند و رنجشش برطرف شود راه دیگری ندارم، چرا که کلا جدیداً عن بازی ای به وجود آمده با این مضمون که من همیشه دوستت دارم برایت آرزوی خوشبختی می کنم برو پی زندگی ات، کاش میشد به طرف مقابل حرف دلمان را بزنیم، مثلاً بگوییم، برایت آرزوی بد بختی و سیه روزی را می کنم صد سال سیاه هم نمی خواهم بدون من خوشبخت بشوی و دیگی که برای من نمی جوشد می خواهم تویش سر سگ بجوشد و از این حرفها، خدا شاهد است اگر اینگونه بگویید سوزش طرف مقابلتان هم کمتر است و آن حرف آرزوی خوشبختی تان از صد تا فحش هم بد تر است....